Levenszin

Deze morgen las ik een artikel in de Bloovi nieuwsbrief waarvan ik het gevoel heb dat het een onderwerp aansnijdt dat belangrijk is als wij als maatschappij naar een next level willen brengen. Het deed mij ook denken aan een boek dat mij heel na aan het hart ligt, Levenszin. Dat is een werk geschreven door Jessie Dezutter. Zij is professor psychologie aan KU Leuven en heeft in dit werk bevat een neerslag van jaren wetenschappelijk onderzoek.

Stephan Bostoen

Waarom zovelen leeglopen in een tijd vol kansen. We hebben alles, behalve drive. Purpose vinden is dé intrinsieke motivatie voor groei en welvaart. Dat is de lange, maar duidelijke titel van het artikel geschreven door Stephan Bostoen op Bloovi. In de inleiding schrijft hij

"We leven op het hoogste niveau van welvaart in de geschiedenis. We zijn gezonder, veiliger en beter omringd dan eender welke generatie vóór ons. Onze basisbehoeften zijn vervuld, onze agenda’s laat veel vrije tijd en connectie met vrienden toe en er zijn veel kansen die voor het grijpen liggen. Maar net die vooruitgang creëert een nieuw probleem. Hoe meer onze externe noden verdwijnen, hoe moeilijker het wordt om interne drijfveren te vinden.

Steeds meer mensen raken losgekoppeld van hun werk, missen richting en voelen zich leeg in een wereld die nochtans alles biedt. Het echte vraagstuk van vandaag is dus niet overleven, maar waarvoor we leven."

Levenszin vinden is geen luxe meer, maar een noodzaak. Lees het artikel, want je vindt er ook de behoeftenpiramide van Maslov helder uitgelegd.

Jessie Dezutter

Levenszin, het boek van Jessie Dezutter bevat een neerslag van jaren wetenschappelijk onderzoek. De ondertitel luidt "Omgaan met ultieme vragen in de herfst van ons leven". Het onderzoek van Jessie spitst zich vooral toe op mensen in de herfst van hun leven. Maar vergis je niet. Het is wel wetenschappelijk gefundeerd, maar zeer toegankelijk, en het doet uitschijnen dat het enkel voor senioren bestemd is, dit is ook niet het geval, het is een werk voor iedereen.

Het boek begint met linken naar Socrates, Plato en Aristoteles. Dit trio wordt in heel veel werken aangehaald. Maar hier vond ik de referenties heel verfrissend. Als ik die drie namen aanhaal verwacht je je misschien aan zeer moeilijke teksten. Maar hier kreeg ik echt het gevoel, "Oh! Ik kan die ook zo begrijpen!"

Er is ook een straf voorbeeld van mensen in concentratiekampen die toch zin wisten te vinden.

Wat nam ik vooral mee? Dat een zinvol leven waardevoller is dan een leven vol “gelukjes” (of pleziertjes). Dat is overigens ook de boodschap van het boek De valstrik van het geluk (The Happiness Trap) van Russ Harris. Ook een wetenschappelijk onderbouwd boek.

Politiek

Wanneer zaken verkeerd lopen dan lokt dit vaak protest uit. Mistoestanden in het verleden hebben vaak geleid tot nieuwe initiatieven. Schatrijke industriëlen die nog rijker werden op kap van een verarmde bevolking was de ideale vruchtbodem voor het socialisme.

Maar wat is het gevaar? Wij installeren hetzelfde systeem, maar wij wisselen de rollen en wij denken dat wij een groot onrecht hebben beteugeld.

Wat was het eerste probleem? De industriëlen die te materialistisch waren. Uiteraard heeft de socialistische beweging heel veel welvaart gebracht. In het artikel van Stephan Bostoen staat ook die behoeftenpiramide van Maslow. Voor veel mensen kwam er meer veiligheid en zekerheid in hun leven. Werken was minder een kwestie van puur overleven.

Het risico van een socialistische beweging: zij maakt de 'werkende mens' materialistisch. Dat is het risico als je eenzelfde systeem wil installeren waarbij enkel de rollen gewijzigd zijn.

Op zich moeten wij oppassen om dit ook niet te snel te veroordelen. Als een systeem niet goed is, kun je het beter structureel aanpassen. Maar dat vergt een helikopterview. Of hiervoor moet je gaan meta-denken. Met andere woorden: nadenken over de manier van denken. Wanneer er grote mistoestanden zijn, kan de vraag om op een ander niveau te denken aanvoelen als een extra last op de schouders van slachtoffers.

Bovendien is er ook zoiets als voortschrijdend inzicht. Grote veranderingen komen misschien best in kleine stapjes zodat er ook bijgestuurd en opgevangen kan worden.

Maar lang verhaal kort. Zijn linkse partijen soms niet een beetje te materialistisch? Een beweging die sociaal en democratisch is, zou die de focus niet beter iets meer op levenszin leggen en iets meer op het gemeenschappelijk belang?